Św. Ojciec Pio

Obok Królowej Matki Pięknej Miłości drugorzędnym Patronem naszego ośrodka jest św. O. Pio. Jego obecność towarzyszy nam od początku naszej działalności poprzez widoczny znak w figurce, a potem w nowej kaplicy w obrazie, z którego w sposób bardzo przenikliwy a zarazem dobrotliwy spogląda na wszystkich modlących się.

Św. Ojciec Pio (OFM Cap). Francesco Forgione urodził się 25 maja 1887 r. w Pietrelcinie, zmarł 23 września 1968 r. w San Giovanni Rotondo.

Prezbiter i Kapucyn, stygmatyk i święty Kościoła Katolickiego wyniesiony na ołtarze przez Ojca Świętego Jana Pawła II. Był przewodnikiem duchowym wielu ludzi, których uważał za swoich synów i córki duchowe. Uczył, że częsta spowiedź, codzienne przyjmowanie Komunii Świętej, Lectio Divina, medytacja, rachunek sumienia oraz wiara to najkrótsza droga prowadząca do wzrostu duchowego, pozwalająca na nawiązanie bezpośredniego dialogu z Jezusem, Maryją i swoim Aniołem Stróżem. Powtarzając powiedzenie: "Módl się, wierz i nie martw się" zachęca, by wiedzę teologiczną stosować w praktyce. Przypominał wiernym, aby we wszystkim rozpoznawali Boga i pragnęli nade wszystko pełnić Jego Wolę.

Św. Ojciec Pio był człowiekiem, który chorował od najmłodszych lat. Od 17 roku życia stan jego zdrowia bardzo się pogorszył i od tej pory towarzyszyły mu niewytłumaczalne stany i zjawiska.

Oswojony z cierpieniem fizycznym i duchowym przekonywał, że dobrowolne przyjmowanie wszystkich udręk ze względu na Boga, prowadzi do zjednoczenia z Nim. Ciężko doświadczany wierzył w to, że przed atakami złego ducha zawsze bronili go Jezus, Maryja, Anioł Stróż, św. Józef i św. Franciszek.

Dewizą życia św. Ojca Pio była miłość do Boga w drugim człowieku. On sam pisał do swojego ojca duchownego: „Jestem spalany miłością przez miłość Boga i bliźniego (...). Czuję, że nie ma we mnie innego pragnienia, jak tylko to, czego chce Bóg. W Nim zawsze jestem spokojny (...). Bóg jest zawsze obecny w moim umyśle i jest odbity (niczym pieczęć) w moim sercu. Nigdy nie tracę Jego widzenia” (z listu O. Pio do O. Benedykta, 20.11.1920 r.).

A w innym liście napisał: „Nie mam wolnej minuty: cały czas jest poświęcony na uwalnianie braci z sideł szatana (...), gdyż większą miłością jest taka, która wyraża się w wyrywaniu dusz zniewolonych przez szatana, aby je przywrócić Chrystusowi. To właśnie ja czynię nieustannie w ciągu nocy i dnia (...). Moje serce zawsze jest pełne pragnienia, niepokoju i pogrążone w krańcowym udręczeniu, gdy widzę tak wiele dusz cierpiących, którym nie mogę pomóc” (z listów do O. Benedykta 1919).

Od 2000 r. posiadamy relikwie św. O. Pio, które są podawane do ucałowania podczas nabożeństw i modlitw za jego pośrednictwem.

W 2008 r. został wybudowany pomnik św. O. Pio na cokole w parku modrzewiowym przed wejściem do jadalni. Uroczyste poświęcenie tego pomnika nastąpiło 16 października 2008 r. przez Metropolitę Przemysko – Warszawskiego Arcybiskupa Jana Martyniaka podczas spotkania ekumenicznego organizowanego co roku w tym czasie w ośrodku.

Triduum jako duchowe przygotowanie do tej uroczystości, przeprowadził O. Wiesław Krupiński SJ z Nowego Sącza wielki czciciel tego świętego. Od tego też czasu została założona grupa modlitewna św. Ojca Pio, która spotyka się w 3 niedzielę każdego miesiąca po Mszy św. Systematycznie od 2002 r. kilka razy w roku przyjeżdża grupa modlitewna św. Ojca Pio z Przemyśla na spotkanie modlitewne.